San Carlos de Bariloche, eit lite Sveits i Patagonia | Argentina

Eg har byrja på denne posten eit dusin gonger no. Eg er allereie trøytt av han, og eg har ennå ikkje funne ut heilt korleis eg skal byrja. Det er ganske irriterande, spesielt sidan eg veit at i kveld er den siste kvelden på lenge eg har tid nok til å skriva, og eg vil ikkje vera for langt bak timeplanen. Det siste eg vil gjera, er å skriva om Mendoza når eg er i London (der eg er om berre seksten dagar! Fy som tida flyr...) Faktisk har eg ikkje lyst å skriva noko som helst når eg er i London. Det er viktigare saker å finna på i Storbritannia. 

Uansett, la oss byrja der eg slutta av sist: Patagonia. På tysdag tok eg ein buss frå El Calafate i retning nord-vest til San Carlos de Bariloche. Turen tok 27 timar, og etter fire vart eg, og alle andre ombord, kasta ut or bussen. Etter å ha venta i ingenmannsland i 30 minutt (og det var søren meg kaldt og!), var eg så redd for at eg kom til å verta ståande der for all tid, at eg nesten grein. Nesten. Eg hadde gjort det òg, om folk ikkje hadde stira så fælt på meg at eg nesten følte det hadde vore for flaut. Heldigvis sendte ein koseleg mann meg ein SMS med litt utanlandsk å spørja folk, som eg gjorde, og alt vart ordna til slutt. 

Sjølv om eg hadde planlagd å stå på ski i Bariloche, vart det ingenting av dei planane. Det fyrste eg la merke til då eg kom, var at det på ingen måte var snø i byen. Hæ? Var dette verkeleg Bariloche? Var dette byen alle argentinarane eg hadde møtt hadde beskrive som ''ein miniatyr-Sveits'', ''eit skiparadis'', ''eit vinterland''? Det var ikkje så kaldt eingong, berre 5°C. Kanskje dei hadde ein like mild vinter som El Calafate. Eg veit ikkje. Uansett, for å stå på ski, måtte eg ta ein buss til Cerro Catedral Ski Resort (som kosta 300 pesos/322 kroner), samt leiga utstyr. Det hadde vorte dyrt. Eg har aldri betalt eit øre for å stå på ski i mitt liv, og eg hadde ikkje tenkt å byrja no som eg var – eller kanskje nettopp fordi eg var – ein ryggsekkreisar.  

I staden brukte eg dag ein i Bariloche på sightseeing. Eg overdriv kanskje litt no. Det er lite å sjå i byen. Bariloche er ein sjarmerande by, heilt klart, men det er, for å sitera Ernest Hemingway, ein liten, bratt by, mykje meir opp og ned enn sidelengs, og er full av store brune hus bygde i same stilen som eit gaukur. Heldigvis var det meir enn nok av mat å eta i byen – Bariloche er i grunnen ein stor sjokoladebutikk, av og til med eit par sveitsiske restaurantar og eit par parrillaer. Eg brukte ein god del tid på å henga med ei herleg svensk jente; me åt sjokolade, drakk kaffi, åt iskrem midt på natta, dyppa brød i smelta ost og åt store biffsteiker svelgd ned med Malbec-vin. Av og til leikar livet.

Me besøkte også sjokolademuseet, men det var berre sløs av tid og pengar. Det kosta 30 pesos (33 kroner) for kvar, av dette var halvparten ein slags rabatt i sjokoladebutikken til museet. Det var eit rart system; du kunne ikkje kjøpa noko for mindre enn (eller nøyaktig) 15 pesos. Men om me ikkje kjøpte noko, ville me begge føla at me hadde mista 15 pesos. Så me enda opp med å kjøpa sjokolade for 19 pesos kvar. Sleipt museum. Sjokoladen var ikkje eingong god. På toppen av det heile fekk me ikkje lov til å vandra i museet åleine, og vart i staden tvinga til å delta i ein (spansk) guida tur, og dei einaste orda eg forstod var ''sjokolade'', ''kakao'', ''Mexico'' og ''Brasil''. Merk at dei snakkar argentinsk-spansk her, som i grunnen er eit språk for seg sjølv (skjønt det er fint.)

For å balansera all etinga, valde eg å ha ein meir aktiv dag to. Eg ville leiga ein sykkel, og sykla rundt fleire vakre innsjøar i ei kort rute på rundt 30 km. Eg gjekk elleve kilometer til sykkelbutikken, ein herleg morgontur, sykla, og gjekk tilbake igjen. Eg nemner det berre fordi eg anbefaler både gåturen og syklinga, om du har tid. Det er mange koselege kafear og restaurantar langs vegen, om du vert svolten eller trøytt, og gåturen let deg sjå ei annan side av Bariloche. Eg treng vel heller ikkje seia at utsikta var nydeleg! Eg har aldri vore veldig flink til å fotografera natur, men eg håpar desse bileta vil gje deg ein liten idé av kor vakker denne delen av Patagonia er :)